Santa Cruz de Tenerife.

"In santa Cruz lig je niet echt rustig. Er is altijd herrie" werd er tegen me gezegd toen ik vertelde dat ik daarheen wilde. En inderdaad: er is het monotone gebrom van de scheepsgenerator van de veerboot en er is regelmatig muziek, want elk weekend is er wel een festival. De muziek is echter niet hinderlijk. Opera, klassiek, volksmuziek... Maar geen rock, pop of house. Geen luide, dreunende bassen die tot 3 uur in de nacht doorgaan.

Verder zijn er ook geen sirenes. In Las Palmas probeerde er elke 10 minuten wel een politieauto of ambulance over de met auto's volgepakte boulevard te rijden. In Santa Cruz was de enige sirene die van een attractie die een dagje op de markt stond. De jachthaven in Las Palmas mag dan wel goedkoper zijn dan de marina van Santa Cruz, de criminaliteit was er een stuk hoger. Verschillende boaties zijn er hun vouwfiets krijtgeraakt en als de fietsen te goed waren vastgezet werden de zadels gestolen. Dit ondanks 23 camera's en een politiebureau in de marina.

De binnenstad van Santa Cruz ademt op veel plaatsen grandeur uit. De straten zijn er breed en er zijn veel monumentale gebouwen, pleinen en parken. Ook op deze punten legt Las Palmas het af.

Door het (inmiddels opgeloste) probleem met de stuurautomaat besloot ik de helmstokautomaat van de vorige boot (deze had ik meegenomen) te koppelen aan de windvaanstuurinrichting, zodat ik een backup heb. Natuurlijk moesten er wat connectoren besteld worden. De connector van de stuurautomaat was 6-polig, die van de stuurwielautomaat 4-polig. Het kostte me twee dagen om het gebruikte type te identificeren (Standard Buccaneer van het merk Bulgin) en nog een dag om erachter te komen dat er nergens 4-polige connectoren verkocht werden. Omdat alleen de +12 en 0V gebruikt worden, besloot ik ze allemaal te vervangen door het 2-polige type. Nadat de bij Conrad bestelde connectoren aan waren gekomen bleek het bedrijf deels verkeerde types geleverd te hebben. Een tweede bestelling verliep gelukkig beter.

Een inspectie van de rompanodes met de GoPro camera liet zien dat ze nog niet vervangen hoefden te worden. De boot hoeft dus ook niet op de kant. Wat de onderwaterbeelden ook lieten zien, was een lijn in de schroef. Ik vermoedde al dat ik er een had opgepikt, omdat ik tijdens de tocht van Puerto de Mogan naar Poris de Abona ineens een vibratie voelde die van de schroefas afkomstig was.

Nadat ik ongeveer twee weken had doorgebracht in Santa Cruz, kwamen kort na elkaar twee Nederlandse boten aan die ook in Las Palmas hadden gelegen en waarvan ik de bemanningen had leren kennen tijdens de Nederlandse avonden in het havencafe Mareia Baja: Spirit van Theo en Mieke Bronke en Dajak van Marten en Diny Rutten. Omdat Theo na enige dagen van plan was om in zijn kikvorspak de onderzijde van Spirit's romp te reinigen, bood hij aan om ook even langs te komen om de lijn uit Willemijn's schroef te halen. Dat ging erg snel en scheelde mij een koud bad.

Het Auditorium.

Het Castillo de San Juan Bautista dat ooit de haveningang bewaakte.

Het monument voor vissers voor de poort van de markthal.

Deel van het uitzicht vanuit de haven.

Typisch Canarische panden.