Porto Santo.

Enkele dagen na aankomst bij Porto Santo, bleek de speling op het stuurwiel niet onderin de stuurkolom te zitten, maar bovenin. Ik vermoedde een versleten lager onderin, maar de Whitlock Cobra 4R stuurstand blijkt alleen kogellagers bovenin te hebben. Onderin zit slechts een glijlager. En hoewel dit glijlager ook niet meer nieuw bleek te zijn, kon het onmogelijk de oorzak van de speling zijn.

De oorzaak bleek uiteindelijk een versleten spie te zijn tussen het kwadrant en de as, iets waar ik dus eerder tweemaal overheen heb gekeken, waarschijnlijk omdat de spie wordt afgedekt door een ring en omdat ik de bovenzijde pas heb kunnen demonteren in Lagos na de aanschaf van een tweetal poelietrekkers bij een lokale Chinese bazaar. Afijn, hier kwam ik natuurlijk allemaal pas achter nadat ik de volledige stuurstand had gedemonteerd en in losse componenten in de kuip had liggen. Ach, in elk geval stelde het me in staat om het ding binnenin eens goed schoon te maken.

De spie bleek natuurlijk niet meer leverbaar te zijn, maar tijdens een gesprek met de havenmeester over het eiland, bleek dat Joao, de eigenaar van de plaatselijke botenstalling, waarschijnlijk wel een nieuwe spie zou kunnen maken in zijn werkplaats. Dit bleek inderdaad het geval te zijn. Daags na het gesprek bracht ik een bezoekje aan Joao en weer een dag later had ik een vervangende, handgemaakte spie voor het luttele bedrag van 5 euro. Na wat vijlwerk aan de spie en montage van de stuurstand bleek de speling op het stuurwiel nu nog slechts 5 graden te bedragen.

Het enige systeem dat ik nu nog niet volledig heb bekeken is de antenneinrichting van de SSB zendinstallatie. Maar dit zal ik zeker gaan doen op de Canarische Eilanden.

Het aangezicht van Porto Santo bij nadering vanaf het noordoosten.

Willemijn voor anker samen met een Amerikaans jacht.

Een blik op de noordkust met het plaatsje Camacha en op de achtergrond Ilheu da Fonte da Areia.

De Pico de Ana Ferreira.

Het oostelijke deel van Vila Baleira, de grootste plaats op Porto Santo, gezien vanaf de pier.

Een blik op het eiland vanaf de helling van de Pico do Castelo.

Koerswijziging naar Porto Santo.

Op zondag 17 september rond 07:00 vertrok ik uit Lagos voor de tocht naar de Canarische Eilanden. Na twee dagen gebeurden er twee dingen: het stuurwiel begon een vervelende speling te vertonen waarmee de stuurautomaat niet goed overweg kon en het weerbericht voorspelde windstoten van 35 knopen op vrijdag en zaterdag. Dit waren mogelijke dagen van aankomst en ik wilde geen ellende. Door de vorm van de Canarische Eilanden vormen zich namelijk versnellingszones waar de wind veel harder blaast. Zie het als de wind tussen twee flatgebouwen in een stad: de wind daartussen is altijd veel heftiger dan elders. Nu heeft Lanzarote er naar verluidt weinig last van, maar ik speel het als solozeiler liever safe.

Het bovenstuk van de stuurkolom was door mij gedemonteerd in Lagos omdat de speling er al sinds de aanschaf van de boot in heeft gezeten. De speling manifesteerde zich echter alleen onder een grote belasting van het roer. Het onderstuk was lastig te openen en ik besloot het daarom maar te laten voor wat het was, maar doordat ik het onderste lager in de olie had gezet (was hard nodig) werd de speling onderweg permanent. De stuurautomaat begon hierdoor een grote koersvariatie te vertonen.

Halverwege de tocht besloot ik daarom koers te wijzigen naar Porto Santo, een eilandje in de Madeira archipel. Daar kwam ik aan rond 12:00 uur op donderdag 21 september na een verder prachtige tocht met overdag zon, 's nachts een spectaculaire sterrenhemel en prima wind.

Terugkeer in Lagos, onderhoud op de kant en gepland vertrek naar de Canarische Eilanden.

Op 18 augustus keerde ik terug in Lagos, de plaats waar ik de winter had doorgebracht om Willemijn op de kant te zetten. En op 21 augustus gebeurde dit en ging Willemijn bij het bedrijf Sopromar op de kant. Het onderhoud was voornamelijk routine: schilderen, het aanbrengen van antifouling en schoonmaken. Naast deze klusjes werden ook de windvaanstuurinrichting, de stuurstand en de antenne-inrichting goed onder handen genomen.

Vooral dat laatste was nodig. De oude, verweerde antennekabel bevatte water en had een VSWR van meer dan 1:7. De kabel reflecteerde dus teveel van de energie terug naar de AIS en marifoon. Met de nieuwe kabel, die ik mee had genomen omdat ik die vergeten was in Nederland aan te brengen, is dit euvel verholpen en kan ik de AIS en marifoon weer gebruiken. Een portable marifoon is prima voor dagtripjes aan de kust, maar bij een tocht op de oceaan heb ik liever een groter bereik. Tevens prefereer ik met AIS elektronisch zichtbaar te zijn voor andere schepen. Al helemaal als solozeiler. Ik zal tenslotte af en toe moeten slapen. Op 5 september was het werk dat op de kant gedaan moest worden gedaan en ging Willemijn terug het water in.

Vrijdag 15 september 2017. Het weerbericht voorspelt een goede week. Vandaag en morgen staat er nog een harde wind tussen Portugal en de Canarische eilanden, maar daarna ziet het er goed uit. Zoals het eruit ziet zal ik zondag dus vertrekken voor de eerste grote tocht na de Baai van Biscaje. Met een beetje mazzel blijft mijn knie ditmaal heel. En hopelijk de rest ook.