Bukh DV36ME & motorinstrumenten.

Toen  ik Willemijn kocht merkte ik dat de waarschuwingsbuzzer niet afging toen de motor werd gestart. De motor zelf draaide echter prima en dat was goed genoeg voor me. Toen ik de motor deze week startte merkte ik echter dat er een lek in het uitlaatspruitstuk zat. Een van de vriesdoppen (een foute benaming overigens) bleek gecorrodeerd te zijn. Tijd voor een volledig motorinspectie.

Update 21 juli 2014

Vriesdoppen bleken nogal duur te zijn bij de Bukh dealer. Een website voor Triumph oldtimers bood uitkomst. Deze blijken nog beter te passen ook. De dop werd vervangen en het schoongemaakte en opnieuw geschilder spruitstuk werd opnieuw geïnstalleerd. E.e.a. gaf me ook de gelegenheid om een goede blik te werpen op de uitlaatbocht. Dat is een onderdeel dat graag corrodeert.

De vriesdop bleek niet het enige defecte onderdeel te zijn. Op de thermostaat bleek een koraalrif te groeien, de digitale uitgangen van de oliedrukgever en temperatuurgever bleken niet meer te werken en de lampjes in het instrumentenpaneel waren kapot.


Opnieuw bleek de dealer duur te zijn. En ook de verkeerde temperatuursensor te hebben opgestuurd. En niet te begrijpen waarom het de verkeerde was. Ik moest hen met datasheets uitleggen dat 103C op de sensor betekent dat die pas schakelt bij 103 graden Celsius. En da's knap verkeerd voor een motor met directe koeling waar dit al bij 80 graden dient te gebeuren. Een verkoper op Ebay in Litouwen leverde de goede. En voor de helft van de prijs.

Het instrumentenpaneel werd verwijderd en gereinigd, bepaalde draden werden verlengd en nieuwe lampen werden geplaatst. Tevens werd een buzzer geïnstalleerd die ik bij Conrad voor 5 euro (de buzzer van de dealer kostte 80 euro) had gekocht.

Tenslotte werd de olie in de motor en keerkoppeling vernieuwd en werden de brandstof- en oliefilters, de impeller en de anode vervangen.

Oh, en de klepspeling werd gesteld.

Whitlock stuurstand, Teleflex Morse MV-2 gashendel & Sestrel Major kompas.

Zoals ik al vermoedde hadden de tandwielen en de lagers in de stuurstand een flinke smeerbeurt nodig. De lagers bleken gelukkig nog in orde. Blijkbaar wist de vorige eigenaar niet dat de onderzijde  van de stuurstand ook een vetnippel heeft. De schroefgaten van de topplaat bleken zo vol uitgeharde kit te zitten, dat bepaalde schroeven die erin zaten een maat kleiner bleken te zijn.

De gashendel nam meer tijd in beslag. Zowel de blokkeerkraag als de knop voor de vrijstand bleken vast te zitten. Corrosie natuurlijk. Een halve spuitbus WD40, 3 uur kracht zetten en een aantal blaren bleken de prijs te zijn om de boel weer in beweging te brengen. Een flinke laag vet zorgt er voorlopig voor dat de boel zal kunnen blijven bewegen.

Vervolgens was het kompas aan de beurt. De compensatiemagneten bleken hun magnetisme verloren te hebben en waren met roest bedekt en twee van de bronzen bouten die de bronzen ring van de kunststof koepel op de plaats houden bleken afgebroken te zijn. Tevens bleek de kompasverlichting nogal knullig te zijn.
De magneten werden ontroest, opnieuw geschilderd en opnieuw gemagnetiseerd door ze gedurende een half uur langs een magneet te bewegen. De kompasverlichting werd vervangen door een LED.

De ring bleek een groter probleem. Tijdens het verwijderen van de 6 resterende bouten braken er twee af. Ik besloot alle 8 gaten uit te boren en de Engelse schroefdraad te vervangen door metrische M5 draad. Dat laatste was vooral omdat het onmogelijk bleek om bronzen bouten met de oorspronkelijke schroefdraad te vinden.

Het kompas werd na montage gevuld met vloeibare paraffine, oftewel lampolie. Officieel moet er Bayol van Esso in, maar lampolie blijkt zo goed als dezelfde eigenschappen te hebben.

Het enige dat nu nog gedaan moet worden is het compenseren van het kompas.

Schakelpanelen.

Ik ben eindelijk klaar met het opnieuw aansluiten van de spaghetti die voor bedrading moet doorgaan. De van Wijk werf bouwt degelijke jachten, maar zijn elektriciens verdienen een schop onder de kont. Tevens heb ik de boel maar opnieuw bedraad. Het was onnodig dat elke lamp in de cabine zijn eigen schakelaar op het paneel had.
Tevens heb ik de defecte gloeilampjes in de schakelaars vervangen door mini LEDs.

Panther Silver Deep Cycle accu's.

 Nadat ik per ongeluk de beide lichtaccu's leeg had laten lopen, was ik gedwongen om ze te vervangen. Nu was ik toch al van plan om de accucapaciteit uit te breiden tot boven de 400 Ah, maar dit geintje maakte het een prioriteit. Ik besloot om een drietal deep cycle accu's te kopen. Ik had voor AGM of gelaccu's kunnen kiezen, maar die vereisen speciale opladers en ik hou het liever simpel. En dergelijke laders en accu's zijn niet alleen duurder, hun beschikbaarheid is beperkt tot de ontwikkelde landen. De kans om een AGM accu of een MPPT regulator in de Pacific te vinden lijkt mij zo goed als nihil. Normale accu's dus en eenvoudige PWM regulators.

Kuiptent.

Willemijn kwam met een tweetal kuiptenten. De ene is van stof en de andere van een waterdicht materiaal. De laatste bleek niet al te best te passen, dus ik heb een materiaal gekocht om zelf metalen ogen aan te brengen. Het resultaat is zeer acceptabel.