La Gomera.

La Gomera is zonder meer het mooiste van de Canarische eilanden die ik tot nu toe heb bezocht. Het is ook de eerste plaats waar ik wel zou willen wonen. De hoofdstad San Sebastian is niet groter dan drie wijken in een Nederlandse stad en charmant.

Doordat er geen vluchten vanuit Europa naar La Gomera gaan, zijn toeristen die het eiland willen bezoeken genoodzaakt om een lokale vlucht te boeken of de veerboot te nemen. Massa-toerisme is hierdoor niet aanwezig en voorzieningen voor toeristen op het eiland zijn beperkt. En dat is wel zo fijn, want ik heb het ondertussen wel gehad met de blokkendozen vol appartementen die het aangezicht van de kustlijn bevuilen, de juweliers, zonnebrillenkraampjes, hamburgertentjes en clubs die het gebrek aan uitstraling proberen te compenseren met luide 'muziek'.

San Sebastian is een stad die gesticht werd in de tweede helft van de 15e eeuw en oorspronkelijk slechts 3 gebouwen telde: de Torre del Conde, een toren die in vrijwel ongeschonden staat midden in het park staat, een simpele hoekwoning en de Iglesia de la Asuncion. Lopende door de straatjes keur je de woningen geen tweede blik waardig, tot je voor de simpele woning staat die ooit toebehoorde aan Christoffel Columbus en je je ineens realiseert dat vrijwel alle huisjes in die straatjes stammen uit de tijd dat die beste man er verbleef.

Het eiland telt een aantal 'rogues': enorme rotsen van hard vulkanisch materiaal die ver boven het omringende landschap uitsteken. Ze zijn monumenten voor de erosie die heeft plaatsgevonden gedurende de 14 miljoen jaar dat het eiland bestaat. Ooit waren de rogues begraven in de grond, maar de zachte vulkanische as in de valleien spoelde weg door regen en werd weggeblazen door wind waardoor ze blootgelegd werden.

Er zijn punten op het eiland van waaruit men op een heldere dag tegelijkertijd Tenerife, Grand Canaria, La Palma en El Hierro kan zien. Deze punten zijn echter niet te bereiken met een auto. Dit neemt niet weg dat het huren van een auto de beste manier is om naar het startpunt van de wandelpaden te gaan. Het netwerk van wandelpaden is groot, maar het terrein is ruw. De paden zijn dus niet geschikt voor iedereen.

Door de nabijheid van Tenerife is de acceleratiezone aan de oostkust van La Gomera heftiger dan de zones van de andere eilanden. Ik voer met windkracht 2 van Tenerife naar La Gomera en werd, na 3/4 van de afstand te hebben afgelegd, op iets meer dan 5 mijl uit de kust geconfronteerd met windkracht 7. De overgang is abrupt. Voor je zie je de grens van het gebied door de schuimkoppen op de golven en het moment dat je erin vaart gaat de wind binnen seconden van 5 naar 30 knopen.

Lookout point "Morro de Agando" on La Gomera island.

Het Mulagua reservoir.

Rotsformaties in het plaatsje Hermigua.

.

San Sebastian, de hoofdstad van La Gomera.

De Torre del Conde. Hoe dit destijds de stad moest verdedigen is mij een raadsel.

Ode aan Bob Ross.

Het Agana gebergte.

De noordoostelijke punt van Tenerife wordt in beslag genomen door het Agana gebergte en is zeer goed met de auto te bezoeken. Door de steilheid van het terrein zijn er nauwelijks wandelroutes. Het zuidelijke deel van het Agana gebergte is vanuit Santa Cruz goed te zien en wat opvalt is dat er altijd wel wolken boven hangen.

Vooral het noordelijke deel krijgt veel neerslag en is daarom dicht bebost. Op bepaalde plekken sijpelt het water van de rotswanden af en doet de begroeiing sterk denken aan Madeira.

Het Agana gebergte is schaars bewoond. Er zijn enkele kleine gehuchten waarvan Taganana de grootste is. Door de aanwezigheid van deze kleine plaatsjes rijdt er ook een busdienst en is een bezoek met de bus een goedkope optie. Nadeel is natuurlijk dat men niet op een van de vele parkeerhavens kan stoppen om het landschap te bewonderen. Het was hier dat ik ook weer eens hagedissen zag. Ik was ze nog niet eerder op de Canarische eilanden tegengekomen. Ze waren een stuk groter dan de exemplaren op Madeira.

.

.

.

.

.

.

Nationaal Park Teide en de Orotava Vallei.

Een aanzienlijk deel van Tenerife wordt in beslag genomen door het nationale park Teide en de gelijknamige vulkaan die het park domineert. Het park kent een grote afwisseling van landschappen. Er zijn lavavelden, vulkanische gebergten, glooiende hellingen die bedekt zijn met bloeiende planten, rotsformaties die doen denken aan Monument Valley in Arizona en natuurlijk de berg Teide.

Zelfstandig wandelen door het park is niet verboden, zoals in Timanfaya op Lanzarote. Men kan dus prima de auto op een parkeerhaven langs de kant van de weg zetten, over de vangrail stappen en het park verkennen. Stadsmensen die een eind van de weg vandaan lopen, zullen de overweldigende stilte zeker opmerken.

De berg Teide is met een kabelbaan te bezoeken, mar men mag slechts een uur bij het station aan de top verblijven. Voor een bezoek aan de krater moet van te voren een gratis vergunning worden aangevraagd en de verwerking ervan kan weken duren. Ik heb de top daarom niet bezocht. Op foto's die er door anderen zijn genomen blijkt dat er niet zo heel erg veel te zien is bij het station.

De Orotava Vallei ligt ten noorden van het park. Op de dag van mijn bezoek was het in een zee van wolken gehuld.

Het uitzicht op Santa Cruz vanaf een kilometer hoogte. Het Auditorium is ook vanaf deze afstand een zeer herkenbaar kenmerk van de stad.

Uitzicht op de Teide en het wolkendek over de Orotava Vallei.

De toppen van La Palma zijn boven een oceaan van wolken te zien.

In de buurt van het observatorium vindt men de bloemenvelden. Het enige geluid hier is het gezoem van hommels en bijen.

Dieper in het park neemt het aantal planten af. Het aantal surrealistisch gevormde rotsformaties neemt toe.

Bepaalde rotsformaties doen enigzins denken aan Monument Valley.

.

De Teide is met een hoogte van 3718 meter het hoogste punt op de Canarische Eilanden. Een deel van het jaar is hij met sneeuw bedekt.

San Cristobal de la Laguna.

Laguna is de voormalige hoofdstad van Tenerife en dit is te zien. De stad bestaat voor een groot deel uit een autovrije zone die gevuld is historische en monumentale panden uit de 17e, 18e en 19e eeuw. Een kathedraal en kerken, zeer brede straten, woningen van rijke kooplieden en adelijke families en overheidspanden domineren. Als de mensen er 19e eeuwse kleding zouden dragen, de informatieborden verwijderd zouden worden en de horeca haar reclameuitingen zou verwijderen, zou het minimale moeite kosten om je in te beelden dat je je in de 19e eeuw bevindt.

De snelste verbinding tussen Santa Cruz en Laguna is de tram. Dit is de enige tram op de Canarische Eilanden en hij rijdt er om het kwartier, 24 uur per dag en 365 dagen in de week. Makkelijker kan niet.

Straat,

Geen auto's.

na straat,

Geen kutbrommers.

na straat.

En geen herrie die tegenwoordig onder de noemer 'muziek' valt.

De binnentuin van een 17e eeuwse koopmansvilla.

Santa Cruz de Tenerife.

"In santa Cruz lig je niet echt rustig. Er is altijd herrie" werd er tegen me gezegd toen ik vertelde dat ik daarheen wilde. En inderdaad: er is het monotone gebrom van de scheepsgenerator van de veerboot en er is regelmatig muziek, want elk weekend is er wel een festival. De muziek is echter niet hinderlijk. Opera, klassiek, volksmuziek... Maar geen rock, pop of house. Geen luide, dreunende bassen die tot 3 uur in de nacht doorgaan.

Verder zijn er ook geen sirenes. In Las Palmas probeerde er elke 10 minuten wel een politieauto of ambulance over de met auto's volgepakte boulevard te rijden. In Santa Cruz was de enige sirene die van een attractie die een dagje op de markt stond. De jachthaven in Las Palmas mag dan wel goedkoper zijn dan de marina van Santa Cruz, de criminaliteit was er een stuk hoger. Verschillende boaties zijn er hun vouwfiets krijtgeraakt en als de fietsen te goed waren vastgezet werden de zadels gestolen. Dit ondanks 23 camera's en een politiebureau in de marina.

De binnenstad van Santa Cruz ademt op veel plaatsen grandeur uit. De straten zijn er breed en er zijn veel monumentale gebouwen, pleinen en parken. Ook op deze punten legt Las Palmas het af.

Door het (inmiddels opgeloste) probleem met de stuurautomaat besloot ik de helmstokautomaat van de vorige boot (deze had ik meegenomen) te koppelen aan de windvaanstuurinrichting, zodat ik een backup heb. Natuurlijk moesten er wat connectoren besteld worden. De connector van de stuurautomaat was 6-polig, die van de stuurwielautomaat 4-polig. Het kostte me twee dagen om het gebruikte type te identificeren (Standard Buccaneer van het merk Bulgin) en nog een dag om erachter te komen dat er nergens 4-polige connectoren verkocht werden. Omdat alleen de +12 en 0V gebruikt worden, besloot ik ze allemaal te vervangen door het 2-polige type. Nadat de bij Conrad bestelde connectoren aan waren gekomen bleek het bedrijf deels verkeerde types geleverd te hebben. Een tweede bestelling verliep gelukkig beter.

Een inspectie van de rompanodes met de GoPro camera liet zien dat ze nog niet vervangen hoefden te worden. De boot hoeft dus ook niet op de kant. Wat de onderwaterbeelden ook lieten zien, was een lijn in de schroef. Ik vermoedde al dat ik er een had opgepikt, omdat ik tijdens de tocht van Puerto de Mogan naar Poris de Abona ineens een vibratie voelde die van de schroefas afkomstig was.

Nadat ik ongeveer twee weken had doorgebracht in Santa Cruz, kwamen kort na elkaar twee Nederlandse boten aan die ook in Las Palmas hadden gelegen en waarvan ik de bemanningen had leren kennen tijdens de Nederlandse avonden in het havencafe Mareia Baja: Spirit van Theo en Mieke Bronke en Dajak van Marten en Diny Rutten. Omdat Theo na enige dagen van plan was om in zijn kikvorspak de onderzijde van Spirit's romp te reinigen, bood hij aan om ook even langs te komen om de lijn uit Willemijn's schroef te halen. Dat ging erg snel en scheelde mij een koud bad.

Het Auditorium.

Het Castillo de San Juan Bautista dat ooit de haveningang bewaakte.

Het monument voor vissers voor de poort van de markthal.

Deel van het uitzicht vanuit de haven.

Typisch Canarische panden.