Funchal en aangrenzende plaatsen.

Het grootste deel van Funchal en de plaatsen die er tegenaan liggen bestaat uit vrijstaande woningen die tegen de berghellingen gebouwd zijn. Dit levert een mooi uitzicht op. Het netwerk van de wegen in de stad is hierdoor echter een nachtmerrie. Wegen versmallen op veel plaatsen, veranderen ineens in eenrichtingsverkeer en worden gedeeld door auto's, bussen, fietsers, voetgangers en de incidentele koets. Viaducten en tunnels wisselen elkaar af. Geen geduld hebben in het verkeer is hier geen optie. Wie een auto wil huren in Funchal om het eiland rond te rijden kan de borst natmaken om de weg te vinden in dit doolhof. Eenmaal buiten Funchal is een huurauto veruit het makkelijkste vervoermiddel.

Funchal beschikt over een kabelbaan die mensen over een lengte van 4 kilometer omhoog transporteert. Op het eindpunt zijn verschillende attracties te vinden, zoals de botanische tuinen van het Paleis van Monte. Om weer omlaag te gaan kan men kiezen voor een trip met de Toboggan, een traditioneel, spectaculair en onpraktisch vervoersmiddel. Onpraktisch, omdat het na gebruik weer omhoog gebracht moet worden. Vroeger werd deze slede omhoog getrokken door mensen, maar tegenwoordig gebruikt men hiervoor een vrachtwagen. Mensen die besluiten om terug naar beneden te lopen, zodat ze onderweg foto's kunnen maken van de gebouwen, langsglijdende Toboggan's en vergezichten, raad ik aan om dit zigzaggend te doen waar dit mogelijk is en niet recht naar beneden. Dit laatste is namelijk een zware belasting voor de knieen.

De overdekte markt (Mercado dos Lavradores) in het centrum van Funchal bevat een aantal kramen met vruchten die men zeker niet in de Nederlandse supermarkten zal vinden. Een ervan is de vrucht van de Philodendron, een plant die menige ruimte in Nederland siert en er beter bekend is als de Gatenplant. Een aantal andere vruchtensoorten zijn: Tabaibo (cactusvijg), Passievrucht, Anona (Zuurzak), Medlar (Mispel), Aracal, Pimpelina, Nespera (Loquat) en Pitanga. Daarnaast vindt men er ook de in Nederland bekende vruchtensoorten of variaties daarop. Het beste is om de vruchten niet in de overdekte markt, maar bij straatkraampjes of plaatselijke markten te kopen. De overdekte markt is namelijk een toeristische attractie en de prijzen liggen er dus wat hoger. Een groot deel van de bewoners heeft bananenplanten in de achtertuin staan. Een een deel van Funchal is dit zo goed te zien dat dit deel Bananenstad wordt genoemd (in een ander deel wonen veel Duitsers, dit deel wordt Klein Duitsland genoemd).

Madeira is ook eind october nog volop gevuld met toeristen en cruiseschepen varen af en aan. Het is een prachtig eiland, maar verwacht niet dat je de enige zult zijn bij de pittoresque watervalletjes, lavagrotten, bergtoppen of kliffen.

Uitzicht over Santo Antonio vanaf miradouro (uitkijkpunt) Pico dos Barcelos. De kerk is de Igreja de Santo Antionio

Vanaf heztelfde punt, maar 180 graden gedraaid, kijkt men uit over Sao Martinho. Op de heuvel in de achtergrond is de Igreja de Sao Martinho

De Toboggan is een rieten slee die door twee man onder controle wordt gehouden.

Zwaartekracht zorgt ervoor dat de Toboggan zich voortbeweegt. Zie de weerspiegeling in het gepolijsde asfalt.

De Igreja Nossa Senhora do Monte.

En tenslotte de Igreja de Sao Joao Evangelista, de kerk van het aangrenzende Jezuitencollege.

Aankomst op Madeira.

Zaterdag 21 oktober was het toch echt tijd om afscheid te nemen van Porto Santo en dus werd er koers gezet naar Madeira. Het weerbericht had zon en een goede wind voorspeld, maar de realiteit besloot om regenwolken en een zachte en vlagerige wind te bezorgen. Na een tocht van 6 uur op de motor kwam ik aan bij de ankerplaats bij de plaats Machico en vond in eerste instantie een goede ankerplek. Dit veranderde na zonsondergang, toen het baaitje veranderde in een extreem oncomfortabele plaats. De wind die gedurende de dag was voorspeld begon nu op te komen en joeg golven van een kleine meter hoog de baai in. Willemijn en een Frans jacht dat er ook voor anker lag begonnen hierdoor extreem te rollen. Was de wind er al tijdens de dag geweest, dan was ik meteen doorgevaren naar Funchal. Nu lag ik er eerst een slaploze nacht te rollen en te kokhalzen in mijn kooi.

Het eerste dat ik de volgende dag dus deed was ankerop gaan en naar de marina van Funchal te varen. De Fransman was al eerder vertrokken. Het was alleszins zeker dat er een plaats voor me zou zijn in Funchal. Die marina is namelijk berucht om het chronische gebrek aan ligplaatsen. Ik had voor vertrek uit Porto Santo op Vesselfinder.com gezien dat een aantal boten de haven had verlaten en schatte de kans dus in op fifty fifty. Bij aankomst bleek ik inderdaad mazzel te hebben: er waren nog een tweetal plaatsen vrij.

Het uitzicht in de haven is indrukwekkend. Madeira is een bergachtig eiland en vanuit de boot kijk je uit over hoge berghellingen die groen en bebouwd zijn. Ik ben van plan om hier een week of drie te blijven om het eiland eens goed te bekijken. De natuur is fraai, maar de bouwkundige hoogstandjes zijn ook prachtig. Zo is de startbaan van het viegveld van Madeira deels gebouwd op pilaren die elk 70 meter hoog zijn. Er zijn gebouwen -die nietig lijken- geplaatst tussen de pilaren, dus ik neem aan dat het mogelijk is om daar te komen.

Mijn nieuwe achtertuin.

En mijn nieuwe voortuin.

Net zoals op Porto Santo en de Azoren, is er ook op Madeira de mogelijkheid voor zeilers om een muurschildering te maken.

Barracuda Barbecue.

Het moment dat ik besloot dat ik wel genoeg geankerd had in de baai naast de marina van Porto Santo, kwam toen ik in de dinghy terugvoer naar Willemijn en daar kletsnat en nijdig aankwam. De dinghy bleek namelijk steeds meer te lekken en was slap, de buitenboordmotor sloeg onderweg af door waterinname en een van de roespanen bleek onbruikbaar omdat een palletje was afgebroken waardoor het eindstuk eraf bleef vallen. Ik kneep hem zelfs, omdat als ik de buitenboordmotor niet opnieuw aan de praat had gekregen, ik waarschijnlijk niet op eigen kracht naar Willemijn terug had kunnen komen en door de wind richting open zee was geblazen.

Een dag na aankomst bleek ik niet de enige te zijn met een lekke dinghy. Ook de opblaasbare PVC bootjes van Lars, mijn buurman van het Zweedse jacht Trusty en Andrea en Christoph van het Duitse jacht Aurora Maris bleken lek te zijn. Probleem alleen was dat Andrea en Christoph geen reparatiespullen hadden, Lars alleen de lijm had en ik alleen de patches. Dit is overigens niet helemaal waar: ik heb lijm, maar die is enkel geschikt voor noodreparaties. De tweecomponentenlijm van Lars is bedoeld voor permanente reparaties.

De volgende dag waren we allemaal bezig onze dinghies met elkaars spullen te repararen en besloten daarna 's avonds in de marinabar samen iets te gaan drinken. Op de terugweg naar de marina werden we aangesproken door een aantal lokale vissers, die erop stonden dat wij hun zelfgemaakte wijn proefden. En zo kregen we binnen enkele minuten allemaal 5 glazen wijn aangeboden. Hierna kwam de aap uit de mouw: ze bleken een aantal barracuda's te hebben gevangen die ze wilden ze graag verkopen. We kochten uiteindelijk 1 medium sized exemplaar.

De Barracuda moest natuurlijk nog wel worden schoongemaakt. Nu heb ik ooit 1 dag in een viskraam gewerkt en als 8 jarig kind een vis schoongemaakt, dus ik bood me aan als vrijwilliger. En daarbij: ik heb hengelspullen gekocht, dus in het geval dat ik ooit nog een vis vang, moet ik wel weten hoe ik hem moet schoonmaken. Na me via YouTube nog even uitvoerig te hebben geinformeerd hoe barracuda's dienen te worden schoongemaakt, besloot ik uiteindelijk te gaan voor de methode die getoond werd in het filmpje "Filleting a barracuda with Chef Nils".

De volgende ochtend was het zover. Terwijl Andrea en Christoph foto's van het tafereel namen voor hun blog en ik poogde om niet te blunderen, veranderde de barracuda geleidelijk in een tweetal filets. En eerlijk is eerlijk: voor een eerste keer ging het beter dan verwacht. Alleen het stropen van de huid bleek lastig omdat ik een te scherp mes gebruikte waardoor het af en toe in de huid sneed. Dezelfde avond was de barbecue aan boord van Aurora Maris. De smaak bleek verassend goed. Barracuda blijkt een zeer smakelijk vissoort te zijn.

Hier ligt ie op de snijplank (en hier is tevens de baard).

En hier ligt ie op de barbecue.

Foto's: Andrea Braun & Christoph Nienaber, Aurora Maris.