Ik ben in de eerste maand minder ver gekomen dan ik had gehoopt. De wind blijkt namelijk overwegend westelijk te zijn. En aangezien ik tot het stuk boven Brest naar het westen moet, zijn de keuzes simpel: opkruisen en 's nachts aankomen, wachten op wind of varen op de motor. Opkruisen is irritant en 's nachts aankomen in een vreemde haven is vaak problematisch, motoren kost geld en wachten op de juiste wind kost tijd. Ik heb de eerste weken voor wachten gekozen, maar ben de laatste tijd meer op de motor gaan varen.
1 aug.: vertrek Ketelhaven, aankomst Lelystad Haven.
Een prima en kort tochtje met een in principe overbodige stop bij Lelystad Haven. De reden om er te stoppen was het ankeren. Dit gaat namelijk volgens velen prima in de kom naast de haven. En aangezien ik geen enkele ervaring heb met ankeren wilde ik eens een nacht voor anker liggen. Het bleek een heerlijke, rustige ervaring die zeker voor herhaling vatbaar is en uiteindelijk slechts werd verstoord door een mug die na een jacht van een half uurtje geplet werd. Gerechtigheid.
2 aug.: aankomst IJmuiden.
Marina Seaport IJmuiden. De lelijkste jachthaven van Nederland zal eens niet een dure naam hebben. Door meeuwen volgescheten steigers, een volkomen geisoleerde ligging, veel vliegen en Wifi die op de gastensteiger nauwelijks te ontvangen is. De tocht door het Noordzeekanaal was waarschijnlijk een waarschuwing: regen, regen en nog meer regen. Twee vissers op de kade bij IJmuiden die ik door de schemering en bespatte bril niet zag maar die mij wel zagen, besloten zwijgend toe te kijken hoe hun dobbers onder mijn boot verdwenen en besloten zich toen pas kenbaar te maken. Te laat. De volgende keer eerder roepen, jongens.
De voorspelde wind in de dagen na aankomst was 6 Bf. Teveel en natuurlijk uit de verkeerde richting. De zeiler die ik er ontmoette en die me de nodige informatie gaf maakte echter veel goed. De man had een snelle trimaran die hij net had aangeschaft in Florida voor 13.000 dollar. Een goede koop.
5 aug.: aankomst Scheveningen.
Met een goede 5 Bf naar Scheveningen gezeild. De eerste 5 mijl waren zeer onplezierig en ik was dus tot mijn eigen verbazing kotsmisselijk. De zee bleek een smerige klotsbak te zijn door de harde wind van de dagen ervoor. De stroming tegen wind maakte het er niet beter op. Van de drie jachten die voor mij de haven uitvoeren keerden er twee buiten de havenhoofden om. Gelukkig werd het later beter. Scheveningen bleek een erg gezellige haven te zijn. Een totaal andere ervaring dan IJmuiden
9 aug.: aankomst Stellendam.
Eindelijk wind uit het noordwesten. De oversteek van de Eurogeul naar Rotterdam -iets waar ik tegenop had gekeken- bleek een eitje te zijn. Na een uur wachten voor de Goereese sluis kon ik eindelijk de haven in.
Aangezien Stellendam in zoet water ligt zijn er dus muggen. Echt, zodra je op zout water ligt zijn de krengen in geen velden of wegen te bekennen, maar op zoet water ligt zoemen ze om je kop.
12 aug.: aankomst Breskens.
Aha, dus dat is de straf voor het niet raadplegen van het laatste weerbericht. De wind bleek niet te komen uit de verwachte richting en Breskens bleek dus niet bezeild. Wat oorspronkelijk een tocht van 10 uur aan de wind zou worden, bleek een tocht van 16 uur te worden waarin ik meerdere keren overstag moest en ondieptes moest vermijden. De uitgezette waypoints bleken natuurlijk waardeloos. Op het laatst heb ik de motor maar bijgezet. Ik liep de haven van Breskens binnen om 03:30 's nachts en lag pas om 04:00 aan de steiger.
Aankomen in een vreemde haven tijdens laagwater in het donker is een prima recept om aan de grond vast te lopen. En dat gebeurde dus ook. Op 10 meter afstand van de steiger. Geen schade. Wel enige schaamte.
Breskens bleek de volgende dag een plaats die het camping- en dagjestoerisme heeft omarmd na het wegvallen van de visserij als voornaamste inkomstenbron. Op zich niet verkeerd, maar de vele kunstwerken op straat hebben een erg hoog plasticgehalte en teveel is uit de grond gestampt door projectontwikkelaars. Het doet geforceerd aan. Niet dat dit de toeristen afschrikt. Integendeel.
De boot van Cor Fondse.
Zicht op Vlissingen.
15 aug.: aankomst Nieuwpoort.
De tocht naar Nieuwpoort was rustig. Ruime wind 4 Bf, later 5 Bf. Geen bijzonderheden.
17 aug.: aankomst Dunkerque.
Het was niet de bedoeling om naar Dunkerque te varen, maar een motorlekkage en een kapotte bilgepomp om het water in de boot weg te pompen maakten het een noodzaak. Het is best een beetje lullig als je merkt dat de bilge aan het overstromen is en dat je het water niet kunt wegpompen.
Het uitbouwen van de bilgepomp nam een halve dag in beslag. Een pakking bleek verslijmd te zijn waardoor de pomp alleen lucht aanzoog. Het kleine watersportwinkeltje in de stad had natuurlijk geen pakkingen en ook niets dat erop leek, maar het had wel een stootwil in het assortiment. 1 stootwil dus. En de winkelier was volgens mij bedroefd dat hij er afscheid van moest nemen. De rubber wand van de stootwil bleek inderdaad ruwweg dezelfde dikte te hebben als de pakking. Een schaar maakte een einde aan het leven van de stootwil en schiep een nieuwe pakking. De bilgepomp bleek na plaatsing te werken als een tierelier.
De dag erop was de motorlekkage aan de beurt. 4 uur liggend in een onmogelijke houding leidingen demonteren en vloekend gevallen gereedschap uit de motorruimte vissen later, bleek een van de keerringen van het impellerhuis (de impeller pompt het koelwater door de motor) vervormd te zijn. Er zat zelfs een gaatje in. Een zoektocht op het internet leverde op dat een defekte keerring een veel voorkomend euvel is. Het zou leuk geweest zijn om dit eerder te hebben geweten, want dan zou ik er een paar hebben gekocht voor vertrek. Met stukjes keukenrol die met epoxy waren geimpregneerd werd de ring opgevuld en weer in vorm gebracht. Ik vroeg me af hoe lang deze reparatie het zou volhouden. In elk geval zal ik zo snel mogelijk een stel keerringen aanschaffen.
De culinaire specialiteit van Dunkerque en omstreken is "potjevleesch". Stukken konijn, kip en varken worden gekookt en ingeblikt samen met een ruime hoeveelheid zurige gelei/vet. En zo wordt het ook geserveerd: 1/2 'vlees' en 1/2 zurige glibbermassa. Na de oesters in Bangkok en de spruiten zoals mijn moeder ze kookte is dit nu officieel het op twee na smerigste gerecht dat ik in mijn leven heb gegeten.
Zicht op Dunkerque vanaf de klokkentoren.
24 aug.: aankomst Boulogne-sur-Mer.
Ik ben te lang in Dunkerque gebleven en ik weet eigenlijk niet waarom. In elk geval was de eerste helft van de tocht naar Boulogne-sur-Mer fantastisch. Halve wind, stroming mee en 7,5 knopen snelheid. Zeilen zoals zeilen bedoeld is. Jammer dat de wind later wegviel. Weer motoren dus. De motorreparatie bleek te werken: er stond geen water in de bilge na aankomst.
Boulogne-sur-Mer heeft een aantal mooie monumenten, waarvan de meesten zich in de ommuurde binnenstad bevinden.
De bezoekersmarina en visserskade van Boulogne-sur-Mer 's nachts.
29 aug.: aankomst Dieppe.
De langste tocht tot nu toe. Samen met Mad Monkey, een 56 ft Jeanneau met een vijfkoppige Brits-Franse bemanning, uit Boulogne-sur-Mer vertrokken. De wind kwam uit de goede richting, maar viel na twee uur grotendeels weg. Mad Monkey hees een spinnaker en ik startte de motor. Uiteindelijk kwam ik anderhalf uur eerder dan Mad Monkey in Dieppe aan. Nog steeds geen water in de bilge.
Dieppe is gezellig. De staat van verval waarin de twee middeleeuwse kerken in het centrum van de stad verkeren is echter diep triest. Een andere boosmaker is de aanwezigheid van parasieten die om je hoofd zoemen. Nee, geen muggen maar bedelaars. "Monsieur, monsieur, deux euros s'il vou plait". Wanneer je vervolgens ziet wat voor dure horloges ze dragen weet je hoe laat het is.:)
De bezoekersmarina van Dieppe vanaf het oostelijke panoramapunt.
Dieppe landinwaards vanaf het westelijke panoramapunt.
