Eindelijk weg uit Arrecife.

12 januari 2018.
Eindelijk heb ik de lijm die me aan Arrecife vastplakte kunnen lostrekken. Ik heb er bijna 6 weken gelegen. Twee ervan omdat ik totaal geen zin had om verder te varen. Om 12:00 ging ik voor het laatst aan boord van Baltic Dart, de boot van Brenden en Serena McGinley die ik in november 2016 in Lagos had leren kennen en steeds opnieuw ben tegengekomen. We wisselden wat geschenken uit en om 12:45 voer ik Marina Lanzarote in Arrecife uit.

Het nadeel als je anderhalve maand in een comfortabele marina hebt gelegen is dat je weer moet wennen aan de zeegang. En zo kotste ik een uurtje later het zonnepaneel aan bakboord onder. Tevens experimenteerde ik op deze tocht voor het eerst met het uitbomen van de genua. Dit ging beter dan verwacht en slechter dan gehoopt. Na veel gevloek stond het ding eindelijk en warempel, het werkte ook nog. 5 uur na vertrek ging ik voor anker bij Playa Blanca aan de zuidkust van Lanzarote, net buiten de ingang van Marina Rubicon.

13 januari 2018.
Zonder veel wind ging ik rond 11:30 ankerop en stak op de motor over naar Fuerteventura. Geen gekots deze keer. Na een saaie tocht kwam ik rond 5 uur aan in Puerto de Rosario, de hoofdstad van Fuerteventura, waar ik voor anker ging naast de terminal voor de cruiseschepen.

14 januari 2018.
De volgende ochtend stond er wind. 5 Beaufort in combinatie met bewolking, motregen en kou. Ja, ik weet dat ik hier niet mag klagen over kou, maar ik doe het toch. Het. Was. Vies. Koud.

Mein Schiff 4 van Tui (Tui lijkt zijn cruiseschepen op uiterst originele wijze allemaal "Mein Schiff" te noemen en ze vervolgens te voorzien van een nummer) was een paar uur na mijn aankomst vertrokken en in de nacht vervangen door de Aida Vita. Beide schepen ben ik vanaf Madeira, samen met de Mein Schiff 1 en Aida Prima al zeker 8 keer tegengekomen. Cruiseschepen zijn, als je het goed beschouwt, niet meer dan zeer luxueuze veerboten die een vaste dienst onderhouden. In dit geval tussen Portugal, Madeira en de Canarische Eilanden.

Op de ochtend van mijn vertrek hielden bemanning en passagiers van de Aida Vita om 10:00 een oefening. Iedereen een zwemvest om en naar de reddingsboten. 25 minuten later was de oefening voor de passagiers voorbij en mochten ze aan land. Om 11:00 werd omgeroepen dat de oefening ook voor de bemanning was afgelopen, behalve voor de mensen van reddingsboten 5, 8 en 9, die blijkbaar ondermaats hadden gepresteerd en dus nog even mochten dooroefenen. Even later werd omgeroepen dat de sectieleiders om 11:30 op de brug moesten zijn voor de evaluatiebijeenkomst. Denk je op een schip te werken, is het verdomme nog steeds net een kantoor.

Met goede wind en aanzienlijke stroom van achteren en een vieze, hoge zeegang van opzij liep ik, zonder te hebben gekotst, rond 16:00 de marina van Gran Tarajal binnen. Dinsdag wordt er 40-50 knopen wind voorspeld, ik zal hier dus zeker tot donderdag blijven liggen. Zo, en nu een pilsje.