Evenementen in Rota.

Elk jaar op 18 juni is er een religieuze Corpus Christi processie in Rota. Ik was aanwezig bij de processie van 2017. Tijdens de processie wordt een draagbaar met een heilige relikwie door de straten gedragen als middelpunt van een optocht die dit jaar bestond uit groepen kerkvoorgangers, twee groepen kinderen, een fanfare, zeer serieus kijkende priesters, stafdragers, vaandeldragers, kaarsendragers, zingende gelovigen (tenminste: ze konden even zingen tijdens de schaarse momenten dat de fanfare stil was), beveiligers in zwarte pakken, twee politie-officieren en, als laatsten, twee straatvegers die de uitgestrooide rozenblaadjes opveegden. Ook waren er een aantal part-time participanten, namelijk moeders die niet konden laten om zich met hun meelopende kind te bemoeien.

Ik had de gelukkigen die de draagbaar met de relikwie mochten dragen twee dagen ervoor al zien oefenen in het kale stalen geraamte. Ze waren met hun achttienen: drie kolommen naast elkaar, elk gevormd door vier mensen achter elkaar en tussen de drie kolommen in nog eens twee rijen van drie mensen. Achttien mensen die zodanig op elkaar waren gepropt dat mensensmokkelaars er jaloers op zouden worden. Allemaal waren ze gekleed in een witte broek, witte sokken en witte schoenen en leerden onder toezicht op het kerkplein hoe ze de zware last die met handdoeken op hun schouders was geplaatst, synchroon schuifelend konden verplaatsen en draaien, neerzetten en weer opppakken, zonder voor krantenkoppen over verpletterde toeschouwers of vernielde heiligdommen te zorgen.

De uiteindelijke last bleek niet echt te vergelijken met de last van het open frame: het frame was een stuk zwaarder met de relikwie en de versieringen er op, er was geen ventilatie meer en slechts 1 persoon kon naar voren kijken door een stukje kippengaas dat was aangebracht achter een zware, vergulde klopper. Die klopper werd eenmaal bediend als de draagbaar moest worden neergezet en driemaal als hij weer moest worden opgepakt voor de volgende twintig meter. De draagbaar werd aardig waterpas gedragen op de heenweg. Op de terugweg was dit niet langer het geval.

De draagbaar met enkele voorgangers.

Enkele van de vele staf- en vaandeldragers.

Deel van de fanfare.

Elk jaar op 23 juni zijn er twee evenementen die in het teken staan van Johannes de Doper, wiens geboortedag binnen de Rooms-Katholieke Kerk wordt gevierd op 24 juni.: een hardloopconcours en een festival (Fiesta de San Juan) dat van oorsprong heidens is.

De bedoeling van de hardloopconcours was me al snel duidelijk: een uur lang rondjes rennen bij 30 graden zorgt ervoor dat je erg blij bent dat je na afloop lekker verkoelend gedoopt kunt worden in zee of onder de douche.

Middelpunt van het Festival van San Juan in Rota dit jaar was een tweetal leraren die blijkbaar niet echt geliefd waren bij hun voormalige leerlingen (zoals ik al schreef waren enkele dagen eerder de schooldiploma's uitgereikt). De twee poppen die de leraren moesten voorstellen waren 's avonds op een kruispunt in het winkelgebied opgetuigd en kregen daarna voortdurend bezoek van mensen die door de dranghekken liepen en stukjes papier met daarop een naam, foto's of andere voorwerpen op de brandstapel legden. Enkele afgestudeerde scholieren legden schoolboeken en schriften op de pallets.

Dit ging door tot exact 00:00 uur. Toen maakten de twee leraren in kwestie hun opwachting, poseerden met hun evenbeelden van papier-maché en gingen met een mand rond zodat mensen die de naam van hun schoonmoeder, de foto van hun ex of de sweater die ze voor hun verjaardag van tante Agaat hadden gekregen nog niet bij de poppen hadden gelegd, dit alsnog konden doen. Hierna werden de poppen onder veel gejuich van enkele mensen aangestoken. Tot verassing van het publiek bleken de poppen enkele pittige stukken knalvuurwerk te bevatten zodat het gehuil van geschrokken kleine kinderen het gejuich al snel op de achtergrond drong.

 De rest van dit festival, dat slechts in een klein gebied plaatsvond, maar binnen dat gebied zeer druk bezocht werd, vond plaats op een stuk strand dat volgepakt was met groepen jongeren en families. Er waren wat kleine kampvuurtjes, veel barbecues en na afloop was er een korte vuurwerkshow.

De twee leraren met hun evenbeelden van brandbaar materiaal.

Het geeeft altijd een warm gevoel als je weet dat je geliefd bent.