Zoals ik al vermoedde hadden de tandwielen en de lagers in de stuurstand een flinke smeerbeurt nodig. De lagers bleken gelukkig nog in orde. Blijkbaar wist de vorige eigenaar niet dat de onderzijde van de stuurstand ook een vetnippel heeft. De schroefgaten van de topplaat bleken zo vol uitgeharde kit te zitten, dat bepaalde schroeven die erin zaten een maat kleiner bleken te zijn.
De gashendel nam meer tijd in beslag. Zowel de blokkeerkraag als de knop voor de vrijstand bleken vast te zitten. Corrosie natuurlijk. Een halve spuitbus WD40, 3 uur kracht zetten en een aantal blaren bleken de prijs te zijn om de boel weer in beweging te brengen. Een flinke laag vet zorgt er voorlopig voor dat de boel zal kunnen blijven bewegen.
Vervolgens was het kompas aan de beurt. De compensatiemagneten bleken hun magnetisme verloren te hebben en waren met roest bedekt en twee van de bronzen bouten die de bronzen ring van de kunststof koepel op de plaats houden bleken afgebroken te zijn. Tevens bleek de kompasverlichting nogal knullig te zijn.
De magneten werden ontroest, opnieuw geschilderd en opnieuw gemagnetiseerd door ze gedurende een half uur langs een magneet te bewegen. De kompasverlichting werd vervangen door een LED.
De ring bleek een groter probleem. Tijdens het verwijderen van de 6 resterende bouten braken er twee af. Ik besloot alle 8 gaten uit te boren en de Engelse schroefdraad te vervangen door metrische M5 draad. Dat laatste was vooral omdat het onmogelijk bleek om bronzen bouten met de oorspronkelijke schroefdraad te vinden.
Het kompas werd na montage gevuld met vloeibare paraffine, oftewel lampolie. Officieel moet er Bayol van Esso in, maar lampolie blijkt zo goed als dezelfde eigenschappen te hebben.
Het enige dat nu nog gedaan moet worden is het compenseren van het kompas.
No comments:
Post a Comment