Levada's zijn de irrigatiekanalen die vanaf het neerslagrijke noorden en de neerslagrijke berghellingen van het eiland naar het neerslagarme en agrarische zuiden van het eiland lopen. Ze worden gevuld door de vele watervalletjes die langs de berghellingen te vinden zijn, zijn ongeveer een meter breed en voorzien van een verhard pad. Op sommige plaatsen lopen de levada's door tunnels die in het verleden door de bevolking met de hand uit de rotsen gehakt zijn. De hoogte van de tunnels varieert tussen de 1,70 en 2 meter en het looppad erin is slechts 50-60 cm breed. De tunnels zijn soms een kilometer lang en volledig onverlicht.
Het eiland telt een groot aantal levada's en dus ook een groot aantal trajecten voor levadawandelingen. Het voordeel van een levadawandeling is dat men er loopt over een verhard pad, terwijl men zich toch midden in de natuur bevindt. Het wandelen is hierdoor veel makkelijker dan op onverharde grond.
Op dit specifieke traject, dat ik overigens wegens tijdgebrek slechts voor de helft voltooide omdat ik teveel bezig was met het maken van foto's en het bewonderen van de omgeving, bevinden zich een tweetal van deze tunnels.
Omdat levada's langs berghellingen zijn gemaakt, lopen wandelaars er dus op een 60-80 cm breed pad dat zich bevindt tussen een steile berghelling aan de ene kant en een twee meter diep betonnen kanaal dat ijskoud water transporteert aan de andere kant. Vallen is geen optie. De wandelaars die elkaar op het traject tegenkomen zijn, misschien daarom, bijzonder beleefd tegen elkaar.
Ik was oorspronkelijk van plan om morgen, zondag 12 november, naar La Gomera in de Canarische Eilanden te varen, maar na deze wandeling heb ik beseft dat er nog te veel van Madeira is dat ik niet heb gezien. Ik heb dus besloten mijn vertrek nog een aantal dagen uit te stellen.
No comments:
Post a Comment