Voor anker bij Portimao / Ferragudo.

Het kostte enige moeite om na meer dan 5 maanden weg te varen uit Lagos. Dat was een interessante ervaring, want het kostte me geen enkele moeite om uit Nederland te vertrekken. Maar de meeste mensen die ik er had leren kennen waren enkele weken eerder al vertrokken en het was dus tijd om ook te gaan. Daarbij waren de prijzen voor frisdrank bij de cafe's in de marina deze week verhoogd. Aangepast aan de toeristen die Lagos (en ongetwijfeld ook de andere plaatsen hier) sinds begin april zijn gaan overspoelen.

De nieuwe bestemming, Portimao, ligt op slechts 7 mijl afstand van Lagos. De reden dat ik erheen ben gegaan is het feit dat het een uitstekende plaats is om te ankeren. En ankeren is iets waar ik amper ervaring mee heb. Er moet dus worden geoefend. Tevens wil ik mijn tweedehandse buitenboordmotor uittesten.

Voor anker in de baai samen met enkele andere jachten.

Nu ik voor anker lig voor de villa's buiten het dorpje Ferragudo tegenover Portimao, zal ik morgen ook het gerei gaan uittesten waarmee ik de dinghy en de buitenboordmotor op en neer kan hijsen.
De ladder die ik gekocht had om aan de reling gehangen kan worden om zo vanuit Willemijn in de dinghy te komen vereist helaas enige aanpassingen. Ik zal kijken of ik dit met lijnen kan doen.

Het middeleeuwse en goed onderhouden Castelo do Arade.

Donderdag en vrijdag was er regen voorspeld. Donderdag goot het inderdaad, maar vrijdag was mooi genoeg om met de dinghy naar Ferragudo te varen. Het toerental van de buitenboordmotor was laag en werd nog lager op de terugweg naar Willemijn. Het stoppen ging gepaard met een plof en blauwe rook en een half uur later verdomde het ding om uberhaupt nog te starten. Een blik op de tank liet zien dat de motor zeer veel brandstof verbruikte. Omdat de pakkingen van de carburator oud zijn vermoedde ik een veel te rijk mengsel. Na de motor van de dinghy te hebben getakeld en gedemonteerd, een verstopte nozzle te hebben opengegloeid, vloeibare pakking op de oude pakkingen te hebben aangebracht en de motor na montage uiteindelijk weer aan de dinghy te hebben getakeld... deed ie nog steeds niets.

Zaterdagochtend was dus gedoemd om, net zoals vrijdagmiddag, doorgebracht te worden met het repareren van de buitenboordmotor. En weer werd er getakeld, gedemonteerd en gekeken. De vloeibare pakking bleek het goed te doen, de nozzles waren niet verstopt en de vlotter was vrij. De carburator was dus niet langer verdacht. Het bleek even later de bougie te zijn. Deze was volledig bedekt met een laag teer. Dit had ik natuurlijk moeten weten. Een veel te rijk mengsel leidt tenslotte tot onvolledige verbranding en vervuiling. Het eind van het verhaal is dat de motor het ineens prima deed en het brandstofverbruik drastisch onlaag ging. Hopelijk kan ik morgen dan eindelijk opnieuw naar Ferragudo.

Het charmante plaatsje Ferragudo . Mijn dinghy rechtsonderin en voetstappen zijn goed te zien.

Niet dus. Zondag betrok het en het begon tegen de voorspelling in te regenen. IPMA, de Portugese KNMI, zit er wel vaker naast. Gelukkig heb ik 500 boeken op mijn e-reader.

Maandag was het prachtig weer. Ik startte de buitenboordmotor en deze sloeg aan. Het toerental was goed en vol goede moed koerste ik naar Ferragudo. Maar nog geen 100 meter van Willemijn stopte de motor abrupt. Terwijl ik de roeiriemen pakte om terug te roeien werd ik benaderd door de schipper van de Suntess, een Nederlands jacht dat ook voor anker in de baai ligt. Hij stelde zich voor als Martin en midden in de baai voerden we in onze dinghy's een gesprek over buitenboordmotoren en de capriolen van de plaatselijke Italiaanse monteur. Hierna gaf hij me een sleepje terug naar Willemijn. En zo werd de carburator voor de zoveelste keer uit elkaar gehaald. De vloeibare pakking bleek volkomen verslijmd te zijn. "Niet aanbevolen voor pakkingen die in benzine ondergedompeld zijn" staat er op de verpakking. De fabrikant had daar best "gebruik deze vloeibare pakking ABSOLUUT NOOIT bij pakkingen die in benzine ondergedompeld zijn" van mogen maken.

Na een uur reinigen besloot ik de pakking op een dik stuk papier te leggen en de contouren uit te snijden. Papier lost niet op in benzine en losrakende vezels zijn te klein om de nozzles te blokkeren. Om 12:30 uur was het weer tijd om de motor te starten. Dit ging goed. Na montage aan de dinghy werd er vol gas gegeven en dit ging ook goed. En zo kon ik toch, na 5 dagen, een tweede keer naar het 1,3 kilometer verderop gelegen Ferragudo. Ditmaal met schone kleren aan, geld op zak, een boodschappentas en mijn fototoestel.

De wandeling door de steile straatjes van Ferragudo was zeker niet teleurstellend.

Ik was van plan te vertrekken naar Vilamoura op 3 mei, maar de wind was oostelijk. In plaats daarvan liet ik de dinghy, die ik de dag ervoor aan boord had gehesen, weer te water en legde de laatste hand aan de lijnen waarmee ik hem uit het water kan hijsen. Terwijl ik daarmee bezig was kwam Martin in zijn dinghy langs om te informeren hoe het met mijn buitenboordmotor ging.

Je verwacht het niet, maar na het gesprek, toen hij de zijne weer wilde starten om naar zijn tandartsafspraak te varen, weigerde het ding om te starten. Terwijl hij afdreef en uiteindelijk de roeiriemen pakte, bevestigde ik snel mijn motor aan de dinghy, stootte in de haast mijn rechter grote teen omdat ik -tegen mijn eigen regels in- aan dek nog op blote voeten liep en ging hem achterna zodat ik zijn goede daad van twee dagen eerder terug kon betalen. Na hem te hebben afgezet bij de marina ging ik zelf ook aan land voor een strandwandeling. Bij de marina is een reparatieshop en Martin verzekerde me dat hij daar een bougiesleutel kon lenen, Uren na terugkomst aan boord zag ik hem inderdaad op de motor terugvaren naar Suntess,

Wat ik een beetje zorgelijk vind is het feit dat ik nu 3 Yamaha's heb gezien die kuren hebben. De 6pk van Brenden van Baltic Dart, de 2.5pk van Martin van Suntess en mijn 2.5pk. Zijn Yamaha's zo gevoelig of onbetrouwbaar?