De afgelopen dagen heb ik doorgebracht met het uitvoeren van de noodzakelijke klussen. De lijst is grotendeels afgestreept, op het schilderen na. Ik haat schilderen, dus dat stel ik steeds uit. Ik ontkom er echter niet meer aan, omdat ik rond de 15 wil vertrekken. Hoewel de haven nog steeds aardig vol ligt, is goed te zien dat een flink aantal boten inmiddels al is vertrokken. Onder deze boten een tweetal Nederlandse jachten. Een ervan, de Amsterdam, is op de terugweg naar Nederland. Het echtpaar aan boord heeft besloten om de boot te verkopen en een motorboot aan te schaffen. De ander, de Witte Beer, met aan boord Maarten en Antoinette van Agt, gaat naar de Balearen. Weer anderen zijn van plan om komende week te gaan, zoals Brenden McGinley en Serena Tirel van Baltic Dart.
Het is verbazend hoeveel mensen in de Algarve en het westelijke deel van de Middellandse Zee blijven rondhangen. Er zijn boten die al vele jaren naar Lagos terugkeren om daar te overwinteren. Zeker, het is een mooi vaargebied, ik zou het echter niet kunnen.
De volgende bestemming wordt Portimao, waar ik voor anker wil gaan. De plaats die tussen Lagos en Portimao ligt, Alvor, is me namelijk afgeraden wegens de diepgang van Willemijn. Nu ik van de restaurants ben afgekickt, wil ik ook gaan bezuinigen op de havengelden. Sterker nog: in deze streken zal ik wel moeten bezuinigen. De havens in de Algarve, Cote de Azure en Costa del Sol zijn nogal prijzig tijdens de zomer.
Mocht je Lagos ooit willen bezoeken, weet dan dat de plaats niet voldoende te bieden heeft voor een langere vakantie. Het is een stad die in 2, 3 dagen volledig bezichtigt kan worden. Inclusief de grotten. Het enige gedeelte van de stad dat een aantal monumenten telt die goed te fotograferen zijn is de voormalige slavenmarkt. Deze bevindt zich vlak bij de kust, net achter het fort. Het hoge deel van de binnenstad is gericht op bewoning en wordt voornamelijk bewoond door de lokale bevolking. Dit deel van de stad telt een paar leuke straatjes en is nog steeds voor een groot deel omgeven door de oude stadsmuur. Het lage gedeelte van de binnenstad bestaat voornamelijk uit horeca en winkels die zich richten op toeristen. De binnenstad wordt omgeven door appartementengebouwen. Het openbaar vervoer is in Lagos zeer goedkoop. Het is dus goed te doen om de plaatsen in de omgeving te bezoeken. Men kan zich in Lagos prima redden met de Engelse taal.
Lagos telt een Nederlandse winkel, waar zaken als dubbelzoute drop, speculaas, bastognekoeken, kroepoek, kaneelstaafjes, zoute haring, enz. worden verkocht. De prijzen van deze producten zijn natuurlijk een stuk hoger dan in een Nederlandse supermarkt.
Maar hoe was het hier de afgelopen maanden? Welnu: het weer was (en is) er fantastisch. Regen is een uitzondering. De regen die er viel, viel voornamelijk in november en maart. De koudste nacht bedroeg 4 graden, maar 8 tot 11 graden was de norm. Opvallende zaken die gebeurd zijn staan hieronder.
Een kacheltje dat ik had besteld in Nederland functioneerde perfect, maar 1500 Watt bleek iets teveel voor het stroomkastje op de steiger. Security loopt hier 's nachts een rondje op de steigers en merkte dat er rook uit het kastje kwam. De resulterende heisa op de steiger en het uitschakelen van het kastje zorgden ervoor dat de booteigenaren die ook van het betreffende kastje gebruikmaakten de steiger opgingen en met kabels in de weer gingen. Al met al stonden er op een gegeven moment 's nachts een man of 8 op de steiger, waarvan er 4 naarstig met zaklampen op zoek waren naar lege stopkontakten bij andere kastjes om zo weer over walstroom te beschikken.
Nu was het mij enkele dagen eerder al opgevallen dat het kastje van binnen naar gebakken electronica rook, toen ik het openmaakte om een zekering in te schakelen, maar de bedrading in het ding was zo amateuristisch aangelegd, dat ik geen direkte link met mijn kachel legde. De oorzaak van de rook en de brandlucht bleek echter wel degelijk een combinatie te zijn van slechte kontakten in het kastje en mijn kachel, Nadat een electricien langs was geweest was het euvel verholpen.
De perikelen met het kastje vonden plaats in december, in dezelfde periode dat Lagos, gedurende een periode die een dag of 10 duurde, door stroomuitvallen geplaagd werd. In die periode gebeurde het zeker 6 keer dat de stroom in de marina, de plaatselijke restaurants en de supermarkt kortstondig uitviel. Ik kan me echter niet indenken dat dit door mijn kachel kwam.
Pingo Doce, de dichtstbijzijnde supermarkt, verkoopt lekkere droge worsten, toch koop ik ze niet meer. De laatste die ik er kocht gaf me namelijk een milde voedselvergiftiging. Ik merkte tijdens het eten al dat de worst wat zachte plekken bevatte, maar zocht er niets achter. 3 dagen aan de schijterij wezen me erop dat ik dat beter wel had kunnen doen.
Het plaatselijke postkantoor was een ervaring. Nadat ik de belastingpapieren (M-formulier) had ingevuld, besloot ik de envelop aangetekend te versturen. De wachtrij voor me bedroeg zo'n 12 mensen. Ik had het warm van het lopen, dus ik besloot om even buiten op een bank te gaan zitten. Gedurende de 20 minuten die ik er zat, zag ik 4 mensen uit het postkantoor komen. M.a.w.: het zou nog eens 40 minuten duren voordat ik aan de beurt zou zijn geweest. Toch besloot ik om terug naar binnen te gaan. Vervolgens kon ik in toenemende gefascineerde horror toekijken hoe een vrouw 10 minuten bezig was om een pakketje te versturen. En ze was daar dus al mee bezig toen ik opnieuw naar binnen kwam. De heer achter de balie woog het pakket, liet de vrouw een formulier invullen, liep weg met het pakket, stempelde het pakket, kwam ermee terug, woog het opnieuw, liep er weer mee weg, plakte er wat dingen op, kwam er weer mee terug en gaf de vrouw een nieuw formulier dat door haar moest worden ingevuld omdat hij haar eerder het verkeerde formulier had gegeven. De rest heb ik maar niet afgewacht. Ik heb tot 1 juli om de belastingpapieren op te sturen, het kan dus nog even wachten.
Aan de boulevard langs de rivier bevindt zich een brandweercentrale. Elke wagen heeft een stuk of 4, 5 verschillende sirenes, die, al naar gelang de situatie op de weg, worden gebruikt. Het geluidsspectakel dat je hoort wanneer een aantal wagens tegelijkertijd uitrukt is indrukwekkend.
Ik had foto's willen maken van de bedelaars die zich bij de voetbrug bij de marina bevinden, maar het is er niet van gekomen.. Er zijn er een stuk of 4 en ze rouleren. Soms zitten er twee, maar dat is zeldzaam. Waarschijnlijk omdat bepaalde dingen dan gaan opvallen, zoals de zithouding. Elk van de bedelaars heeft namelijk een handicap aan zijn linkerbeen, dat gestrekt op de grond ligt wanneer ze aan de rechterzijde van de brug zitten. Op de een of andere manier zit de handicap ineens aan het rechterbeen wanneer ze aan de linkerkant zitten. Bij het andere been is de knie altijd opgetrokken. Ook heeft elk van hen een identieke kruk die zeer zichtbaar naast het gestrekte been wordt neergelegd. Rond een uur of 5 's middags staan ze op, strompelen op hun kruk met een naar binnen gedraaide voet tot ze de boulevard zijn overgestoken en in een zijstraat zijn aangekomen. En daar geschiedt het wonder. Dagelijks. Echt, Lourdes is er niets bij.
Krabben vang je met speciale kooien. Wat echter ook blijkt te werken is het vastbinden van je dinghy aan een steiger bij een van de palen die in de grond geheid zijn en de steiger op de plaats houden. De beesten blijken 's nachts via de palen omhoog te kruipen. Ik had de dinghy 3 etmalen in het water liggen en heb er zowel op de tweede als op de derde dag een krab uit moeten halen. De eerste keer dacht ik dat het een 10 cm grote spin was die zich onder de drijver had verstopt.
De stadskern van Lagos gezien vanaf de overkant van de rivier.
Het plein waar vroeger de slavenmarkt gevestigd was telt een aantal monumenten.
Lagos is een toeristenstad met veel restaurants en bars. Opvallende reclame is dus belangrijk.
Een van de pleintjes met kunst, toeristen, muzikanten, horeca, fonteintjes en winkels. Het postkantoor is hier ook te vinden.
Het hoger gelegen deel van de binnenstad leidt weg van de toeristen.
En toont een aantal mooie straatjes.
De stadsmuur omgeeft de binnenstad nog steeds aan drie zijden.
Straatartiest Tona uit Hamburg plaatste een aantal van zijn stencils op ruines in de duinen en op een zodanige wijze dat ze vrijwel door iedereen over het hoofd worden gezien.
Het is erg lastig om deze afbeelding over het hoofd te zien.
Windkracht 6 aan het strand.
No comments:
Post a Comment